Αρ. Πρωτ. 1151
Αθήνα, 11 Δεκεμβρίου 2018
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΜΕ ΑΡ. 134/2017 & 873/2018
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Όπως σας είναι γνωστό οι μέχρι τώρα δύο εκδοθείσες αποφάσεις από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δεν έχουν δεχθεί τις αξιώσεις μας που απορρέουν από τη Σύμβαση 1981, αναμένεται δε η δημοσίευση μίας ακόμα απόφασης η οποία έχει συζητηθεί στις 25-10-2017.
Το νομικό επιτελείο μας έχει αναπτύξει στις συνεδριάσεις του Διοικητικού μας Συμβουλίου τα σοβαρά σφάλματα της απορριπτικής με αριθμ.134/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και τους λόγους που βασίζεται η κατατεθείσα έφεσή μας κατά της ανωτέρω απόφασης, η οποία θα συζητηθεί ενώπιον του Εφετείου Αθηνών (3ο τμήμα) στις 2 Απριλίου 2019. Στην έφεσή μας έχουν τεκμηριωθεί όλες οι θέσεις μας προκειμένου να γίνουν δεκτές οι αξιώσεις που πηγάζουν από την σύμβαση του 1981.
Ειδικότερα αποδεικνύεται μεταξύ άλλων στην έφεσή μας ότι :
- Ο Ν.3620/2007 δεν κατήργησε τις συμβατικές υποχρεώσεις που ανέλαβε η Τράπεζα με τη σύμβαση του 1981 έναντι των συνταξιούχων της.
- Η υποχρέωση της Τράπεζας συνιστά μετεργασιακή μέριμνα των εργαζομένων , η οποία συνιστά αυτοτελή νομική βάση για τη χορήγηση των παροχών προς τους συνταξιούχους.
- Με τη Σύμβαση του 1981 η Τράπεζα ανέλαβε έναντι των εργαζομένων της – καθενός χωριστά – την καταβολή των παροχών, αυτοτελώς, ως πρωτοφειλέτρια. Η υποχρέωσή της αυτή προβλέφθηκε ανεξάρτητα από την ύπαρξη του Ταμείου και εν γένει ανεξάρτητα από την τύχη του Ταμείου.
- Το χαρακτηριστικό της επίδικης Σύμβασης που τη διαφοροποιεί από κάθε άλλη παρόμοια και παράλληλα νομιμοποιεί απόλυτα τον ισχυρισμό μας ότι οι επίδικες υποχρεώσεις της Τράπεζας είναι αποκλειστικά και μόνον συμβατικές, είναι ότι με τη Σύμβαση αυτή μεταβιβάστηκε ως αντάλλαγμα στην Τράπεζα όλη η περιουσία του Ταμείου και όχι απλώς η διαχείριση αυτής.
- Το ποσό των 672.806.700 € που κλήθηκε να καταβάλει η Τράπεζα στο ΕΤΑΤ αποτελεί εργοδοτική εισφορά της προς το ΕΤΑΤ και επομένως ως εργοδοτική εισφορά αφενός δεν υποκαθιστά ούτε εκπληρώνει την υποχρέωση της Τράπεζας έναντι των εργαζομένων της ατομικά και αφετέρου δεν καταργεί τις προβλέψεις της Σύμβασης του 1981, αφού το ενδεχόμενο εργοδοτικής εισφοράς της Τράπεζας προς τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης προβλέπεται ειδικά από τη Σύμβασης του 1981 και επομένως ουδόλως καταργεί ή άλλως πως επηρεάζει δυσμενώς τις ενοχικές αξιώσεις μας.
Συνάδελφοι,
Ο Σύλλογος μας συνεργάζεται συνεχώς με το νομικό μας επιτελείο και αναμένουμε την δικαίωση μας από το Εφετείο, την ευδοκίμηση των λόγων της έφεσης μας και την παραδοχή των ισχυρισμών μας ότι η σύμβαση του 1981 είναι ισχυρή και δεσμεύει την Τράπεζα και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να δικαιωθεί ο δίκαιος αγώνας μας.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Ε. ΜΩΡΑΪΤΗ Ο. ΡΟΜΠΑΚΗΣ